“Bir çiçek yeşermediğinde yetiştiği çevreyi değiştirirsin çiçeği değil, o çiçekte ne kadar güzel koktuğunu kanıtlamak için dalından kopmaz.”
Alexander Den Heijer
Bazen bir yerde olmak, olmamak kadar yorar insanı.
Toprağın seni beslemediğini hissedersin.
Güneş yüzüne vurmaz, su damlamaz köklerine…
Ama o çiçek hala oradadır. Kokusu yerli yerindedir, güzelliği kendinden menkuldür.
Sadece yerini yadırgıyordur.
Bu yazı; yeşermeyen yerleri terk etmenin utanç değil cesaret olduğunu hatırlamak ve değerini ispatlamadan da kokabilen çiçekler için.
1. Her Toprak Her Kökü Beslemez
Bir çiçek açmıyorsa, çiçeği değil toprağı sorgularsın.
Oysa biz insanlar, çoğu zaman tersini yaparız.
Tutunamıyorsak kendimizi suçlarız.
Yeşeremiyorsak eksik olduğumuza inanırız.
Ama belki de sorun sende değil.
Sadece olduğun yer, artık sana ait değil.
2. Yerini Yadırgamak: Kökün Kalmak İstemez
Bazı yerler var ki; orada uzun süre kaldığında kendini inkar etmeye başlarsın.
İçinden gelen ses kısılır, hareketlerin mekanikleşir.
Gülümsersin ama gözlerinde yaşam kalmaz.
İşte bu his, kökün sinyali gibidir.
“Burada kalırsan çürüyeceksin,” der gibi.
Ve sen, bu sinyali yadırgamak yerine onurlandırırsan, köklerine iyilik etmiş olursun.
3. Dalından Kopmadan da Güzel Kokmak
Toplum, bazen sana der ki:
“Kendini kanıtla.”
“O yerde bile parladığını göster.”
“Sana yer açmayanları etkile. Onlara kendini ispatla.”
Ama bazı çiçekler bilir:
Kokmak için dalından kopmak gerekmez.
Açmak için savaşmak değil, doğru yere yönelmek gerekir.
Senin güzelliğin, seni anlamayanlara göre şekillenmek zorunda değil.
Sen zaten güzelsin.
Sadece yerini değiştirmen gerekiyor olabilir.
4. Gitmek, Vazgeçmek Değildir
Bazen bir ortamı, bir ilişkiyi, bir işi ya da bir evi terk etmek…
Vazgeçmek değil, yeşermek için yeniden toprak seçmektir.
Gitmek, zayıflık değil, kendi doğanı korumaktır.
Unutma:
Bir çiçeğin kokusu, yalnızca sevilmeyi beklemez.
O zaten kokuyordur.
Anlayan olur ya da olmaz.
Toprak değişir ama çiçek aynıdır.
Eğer bir yerde olmaya çalışmak seni küçültüyorsa,
olmamayı seçmek bir kayıp değil; bir uyanıştır.
Çünkü çiçek kendine kıyamazsa kimse ona toprak aramaz.
Kendine iyi bak.
Köklerini onurlandır.
Ve unutma:
Yerini yadırgıyorsan, belki de artık başka bir yer seni bekliyordur.
Çiçekler de ne çok şey anlatıyor.
